Vanmiddag stuurde iemand die vroeger les heeft gehad van Joop Visser mij een liedje van het duo Joop & Jessica terwijl ik op dat moment wat aan het lezen was in Tao Te Ching van Lao Tse. Op deze manier kwamen dus Joop en Lao bij elkaar:
Onze Jan is manager geworden, werken lukte nooit zo goed, maar nu vertelt ie hoe het moet. Want heel vroeg begreep ie al: de beste stuurlui staan aan wal, bij voorkeur op een ministerie of stadhuis, onze Jan boven Jan, met zijn lege hersenpan, en zijn politieke vrindjes, onze Jan. Waren we maar allemaal secretaris-generaal, burgemeester, commissaris en minister, graaien wat je graaien kan –Liedje van Joop Visser ‘Onze Jan Is Manager Geworden’.
Wanneer de wereld op de Weg is, gebruiken ze paarden om het land te bemesten, Wanneer de wereld van de Weg raakt, fokken ze oorlogspaarden op de meent. Het grootste kwaad: meer willen. Het ergste lot: ontevredenheid. Hebzucht is de vloek van het leven. Weten wanneer genoeg genoeg is is genoeg om te weten.
–Lao Tse, Chinese filosoof, stichter van het taoïsme die leefde in de 6e eeuw V.C.
Dagelijks studerend en lerend word je groter.
De Weg volgend krimp je dagelijks.
Je wordt kleiner en kleiner.
Zo kom je aan bij niet-doen.
Je doet niets en niets wordt er niet gedaan.
Om de dingen soepel te laten lopen,
moet je je niet met ze bemoeien.
Niemand die bemoeizuchtig is,
is geschikt om dingen soepel te laten lopen.
De wijzen hebben geen eigen gedachten,
ze vinden die in de geest
van gewone mensen.
Ze zijn goed voor goede mensen
en ze zijn goed voor slechte mensen.
Kracht is goedheid.
Ze vertrouwen de mensen van goede wil
en ze vertrouwen de mensen van slechte wil.
Kracht is vertrouwen.
Ze vermengen hun leven met de wereld,
ze mixen hun gedachten met de wereld.
Gewone mensen zorgen voor hen.
Wijze zielen zijn kinderen.
Lao Tse, leefde in China, omstreeks de 6e eeuw voor Christus