Als je door je in te spannen iets kunt bereiken dan is het in feite te voorspellen: je doet er een gegeven hoeveelheid moeite voor en dan lukt het. Echter, meditatie, muziek, dans en liefde ‘lukken’ pas, gebeuren pas wanneer je moeiteloos wordt. Het gebeurt wanneer het vanzelf gaat. Eerst kost het moeite en dan gaat het vanzelf. Om die sprong te kunnen maken, om je helemaal te kunnen overgeven moet je eerst volkomen egoïst worden. Want wie anders geeft er zich over? Zonder sterk ontwikkeld ego kun je je niet overgeven. Er moet toch iemand zijn die zich kan overgeven. Eerst kost het moeite en dan gaat het vanzelf. Wanneer het gebeurt kan niemand je voorspellen.
Doe jij het of doet het jou?
Ego-bewustzijn betekent dat we onszelf ervaren als de ‘doener’ of de regisseur in ons leven. Het ego leeft in de veronderstelling dat hij ook de schepper is van ‘zijn’ gedachten. Maar is er een ‘ik’ die eigenhandig en uit vrije wil gedachten fabriceert? Of verschijnen ze simpelweg, spontaan, uit zichzelf? Maak jij zelf al jouw gedachten, of komen ze op, krijg je ze? Doe jij het of doet het jou?
