Zou er een andere een manier van leven zijn dan dit? Is er een ideale manier van leven mogelijk? Jazeker! Eigenlijk weten we ook wel dat die bestaat maar we plaatsen het meestal met een ‘Roadmap’ weg naar de toekomst of we verwijzen deze naar het verleden. Het kan zijn dat je een ideale manier van leven kent als als herinnering, als verlangen, als vermoeden of als een soort van heimwee. Het gevoel dat er ooit een Gouden Tijd is geweest of dat deze nog zou kunnen komen.
Zielsgelukkig, ooit
Het gevoel dat het ooit fundamenteel anders wordt of was; harmonieus, in overeenstemming met de natuur, kloppend, volop, zielsgelukkig. Misschien was het in de kindertijd, misschien langer terug toen we nog in mama’s buik zaten of misschien veel verder terug in onze evolutionaire geschiedenis.
Omdat we bijna allemaal geloven dat het onbewuste voor geen meter te vertrouwen is
Volgens het meest uitgelezen boek allertijden de bijbel leefden mensen aanvankelijk in een paradijselijke wereld. Dat zou allemaal minder geworden zijn nadat twee mensen in hun blootje gingen snoepen van de appel van de boom van kennis van goed en kwaad. (De boom van kennis ging overigens niet over goed en kwaad in de gebruikelijke zin maar over verschillende manieren waarop je kunt leven. Manieren die voordelig dan wel nadelig uitpakken.)
Of je dit Bijbelverhaal nu letterlijk wilt nemen of of dat het voor jou niet meer is dan een soort ouderwets Harry Potter verhaal: allemaal lijken wij op dezelfde manier gehersenspoeld om te geloven in een soort van Erfzonde, een Zondeval. Hoezo, waarom dan? Omdat wij stuk voor stuk, bijna allemaal geloven dat het onbewuste voor geen meter te vertrouwen is en wij geen respect hebben voor het onbekende en inzicht ontberen hoe we het onbekende kunnen gebruiken om tot kennis te komen.
Helemaal vanzelf
Wanneer je bijvoorbeeld gewoon eens even zou kijken naar de vogels rond het huis en dan ziet dat deze zich helemaal niet zo veel zorgen lijken te maken.
Zonder gebruiksaanwijzing, zonder scholing, zonder gezag, zonder wetshandhaving, zonder vergaderen, piekeren, zonder professoren, zonder IT, zonder AI, KI, zonder anti-stressmedicijnen, zonder anti-hogebloeddrukmedicijnen, zonder anti-maagzuurtabletten en zonder antidepressiva krijgen zij het voor elkaar om te vliegen, landen, foerageren en te slapen. Oja, en zonder Ouders van Nu en zonder routeplanner paren en trekken zij dat het een lieve lust is.
Nee bij vogels komt het niet voor dat zij zich door stresserende besluitvormingsprocessen heen worstelen. Dieren volgen eenvoudig hun instinct. Alles wat zij doen komt net zo vanzelf als dat wij niezen, ademhalen, een bitterbal verteren of knipperen met onze ogen. Het gebeurt gewoon helemaal vanzelf.
Als alle vogels dat kunnen en ook nog eens fluitend en zo duurzaam als maar kan..
Als dieren dat kunnen en ook nog eens fluitend en zo duurzaam als maar kan, zou het dan voor ons ook mogelijk zijn om op zo’n manier te leven? Zouden wij in plaats van op basis van volslagen ontoereikende gegevens de ene erbarmelijke beslissing na de andere te nemen in staat zijn om op een passende manier te reageren op de krachten in het krachtenveld waarin we leven?
Zouden wij dat kunnen, gewoon eens nu het juiste doen? Zou het mogelijk zijn om niet langer zo vreselijk gelimiteerd, gefrustreerd en verdeeld te hoeven zijn over onze eigen onhandige pogingen alles te doen met met inspanning, wilskracht, strijd, dwang, forceren, overbelasten en onnoemelijke schade?
Belachelijk, onverantwoord
Een Taoïst zou zeggen: jazeker is dat mogelijk om op zo een manier te leven. Het probleem is alleen dat niemand het kan geloven. “Belachelijk, onverantwoord!”
Maar het zou toch volstrekt duidelijk moeten zijn dat wanneer jij als organisme biologisch intelligent genoeg bent om te kunnen zien zonder dat je daar ook maar bewust moeite voor hoeft te doen, dat er dan op z’n minst toch een klein kansje moet zijn dat dit soort van intelligentie dat jou in staat stelt om het onbegrijpelijke proces van het kijken uit te voeren misschien ook behulpzaam zou kunnen zijn bij het omgaan met andere uitdagingen in het leven?
In plaats van het menselijk brein alleen maar te zien als iets dat je kunt rekken en strekken zoals als een spier zouden we het kunnen beschouwen als een netwerk van neurologische processen die nooit echt helemaal bewust zijn eenvoudigweg omdat wij ons hiermee niet tot in alle details zelf kunnen bemoeien.
Het komt er op neer dat we net doen alsof wij absoluut niet te vertrouwen zijn
Dus als wij ons willen aanpassen aan de steeds complexer en problematischer wordende leefomgeving die wij voor onszelf creëren, zouden wij dat dan kunnen doen door op een nieuwe manier vertrouwen in onszelf te stellen en onze capaciteiten spontaan ten volle te benutten om zo de kern van onze problemen te gaan begrijpen? Natuurlijk!
Maar in plaats daarvan hebben we deze continue gestresste bezorgdheid of wij het wel goed doen omdat we zijn grootgebracht in een beschaving die stellig gelooft in de doctrine van de erfzonde wat er dus op neer komt dat we geloven dat wij absoluut niet te vertrouwen zijn.
Het moment dat je uit de menselijke relaties het risico weghaalt, worden deze onmenselijk
We gebruiken onze hersenen gewoon niet op de juiste manier. Het grappige van geniale mensen is dat zij meestal niet in staat zij om uit te leggen hoe het kan dat ze zo geniaal zijn. Ze kunnen geen les geven in genialiteit, ze kunnen het niet overdragen. Misschien zeggen ze dat je er heel hard voor moet werken, en dat is ook zo, maar heel hard werken is niet waar hun genialiteit uit voortkomt.
We zijn in een cultus terechtgekomen die zo veel als mogelijk probeert om risico te vermijden. En op het moment dat je uit de menselijke relaties het risico weghaalt worden deze onmogelijk. We lijken een heel naïef vertrouwen te hebben in wetten en rechtshandhaving. Men zegt wel eens: “er zou een wet moeten komen die wetten verbiedt.” En niet iedereen realiseert zich in hoeverre de wet het leven steeds moeilijker maakt. Want de wet is gewoon een poging om te definiëren wat je allemaal wel of niet doen mag.
Puur mechanistisch gezien is een controle staat een systeem van hoog ontwikkeld en verfijnd zelfbewustzijn
Terwijl er steeds meer dwingende wetten, regels en richtlijnen komen met de bedoeling om ons tegen elkaar te beschermen zijn we niet zo zeer beter beschermd maar wordt het leven vooral steeds moeilijker en onmogelijk. Op die manier is de ultieme politiestaat natuurlijk de controle staat waar iedereen wordt gecontroleerd en in de gaten gehouden. En zie je wat een controle staat is? Puur mechanistisch gezien is het een systeem van hoog ontwikkeld en verfijnd zelfbewustzijn.
Kun je zien je dat wanneer je zelf-bewust wordt en op alles gaat letten- omdat je bang bent iets verkeerds te doen- , dat je dan merkt dat je vast komt te zitten, ingeklemd raakt, lamgeslagen, niet meer in staat om te bewegen?
Een maatschappij die zichzelf voortdurend in de gaten houdt, met camera’s, testcontroles, peilingen, enquêtes, registratieplicht, kliklijnen is een maatschappij die zichzelf niet vertrouwt. Een een gemeenschap die zichzelf de hele tijd in de gaten houdt net zoals een persoon die zichzelf steeds in de gaten houdt met in zijn hand een knuppel waarmee je jezelf CLUNK op je hoofd kunt slaan zo gauw je merkt dat je misschien wel iets verkeerd zou kunnen gaan doen.
“My intentions are good, I use my intuition it takes me for a ride, but I never understood other people’s superstitions it seemed like suicide, my instincts are fine, I had to learn to use them in order to survive, as I play the game of life I try to make it better each and everyday, the magic of the music seems to light te way”.
John lennon’s lofzang op de intuitie
Niet proberen
Je kunt je gedachten niet controleren, je kunt je gevoelens niet controleren. Je bént je gedachten en je gevoelens. Met het los laten van de controle krijg je het. Dan heb je precies het soort van controle waar je naar zocht.
Het principe van eenheid, heel zijn is niet proberen om control te krijgen op de rest van de wereld. Dat zal de wereld alleen maar verstoren en tegen je in laten werken en je meer dan ooit het gevoel geven dat je afgescheiden bent, geen geheel met de wereld. De manier waarop je één kunt worden met het universum is door het te vertrouwen. Gewoon op dezelfde manier waarop je iemand anders vertrouwt en dan zegt: zo, eens kijken wat jij nu gaat doen?
Wanneer je een liefdevolle relatie met de wereld zou hebben dan hoefde je niet te bedenken wat de wereld allemaal doen moet
Wanneer je een liefdevolle relatie met de wereld zou hebben dan hoefde je niet te bedenken wat de wereld allemaal moet doen. Je laat de wereld beslissen. En dit is dus precies hoe je lichaam werkt. Je hoeft geen besluit te nemen over wat je zenuwcellen gaan doen. Je hebt al die autoriteit gedelegeerd.
En dit is het geheim van wat je organische macht zou kunnen noemen in tegenstelling tot politieke macht. De grote Tao stroomt overal, zowel naar links als naar rechts. Het heeft lief en het voedt maar het speelt niet de baas en als er iets bereikt wordt, als er resultaten behaald worden of beter gezegd merites tot bloei komen, dan doet het daar geen aanspraak op. gaat het er niet prat op, legt het er geen claim op, zegt niet ‘dit is van mij’.
Daarom, des te meer je afstand doet van macht, hoe meer je anderen vertrouwt en hoe machtiger jij wordt. Maar op zo’n manier dat je in plaats van ’s nachts wakker te liggen omdat je van alles onder controle moet houden, je de job heerlijk toevertrouwt aan iedereen. En zij voeren het voor je uit.
"Niet in staat zijn om de mystieke ervaring te aanvaarden is meer dan een intellectuele handicap. Afwezigheid van bewustzijn dat organisme en omgeving een geheel vormen is een serieuze en gevaarlijke hallucinatie. Want binnen een beschaving die is uitgerust met immens krachtige technologieën zal vervreemding van mens en natuur ertoe leiden dat die technologie op een gewelddadige manier gebruikt wordt. Ter 'verovering van de natuur' in plaats van intelligent samenwerken met de natuur." Alan Watts
Dat jij het creëert
Door in te zien dat je je geest niet kunt controleren realiseer je je ook dat er helemaal geen controleur ‘in jezelf’ is. Wat jij aanzag voor ‘de denker van de gedachten’ dat is gewoon een van de gedachten. Wat jij aanzag voor ‘de voeler van de gevoelens’ , is gewoon een van de gevoelens. Waar jij van dacht dat het de ‘ervaarder van de ervaringen’ was, is gewoon een deel van de ervaring. Er is dus helemaal geen denker van de gedachten, er is geen voeler van de gevoelens. Er is geprobeerd om wetenschappelijk aan te tonen dat ‘ik’ bestaat en te zoeken waar ‘ik’ dan is gesitueerd. Dit heeft geen enkel concreet resultaat opgeleverd. Er is in geen enkel ziekenhuis dan ook een afdeling Egologie te vinden.
Sommige mensen vangen er een glimp van op dat wij niet langer die arme kleine vreemdeling zijn; poor little stranger and afraid in a world it never made (uit het gedicht The laws of God, the Laws of Man van A.E. Housman) maar dat jij dit universum bént. En dat jij het creëert, ieder moment want weet je, het begint nu.
Hulp nodig na het lezen van dit artikel ? Of- nog stoutmoediger: je wilt hulp bieden? klik niet
God weet wat..
Dus de basis van welke samenleving dan ook – en overigens ook de basis voor ieder spel- is de daad van vertrouwen. Dat ik er op gok, ik wed mijn leven op deze scene. En dat is in de grond niet alleen de mentaliteit van vertrouwen maar het is de mentaliteit van liefde. Liefde is zelfredzaam. Wanneer je verliefd wordt op iemand en daar een relatie mee aangaat dan heb je jezelf overgeleverd aan god weet wat! Want liefde is directe controle loslaten.
En je zou kunnen zeggen dat het Goede (of God) de wereld creëert door telkens te verdwijnen, zichzelf weg te geven. De Hindoe wereld zal dit ook kunnen beamen, omdat jij, als Goddelijk wezen jezelf voortdurend weggeeft aan jezelf en je daarbij verloren kunt voelen; hoe ben ik in deze wereld verzeild geraakt? Nou, op een voor mezelf onbewuste manier heb ik de gok genomen om deze persoon te zijn. Dus dit weggeven van jezelf is wat de Goddelijke Liefde wordt genoemd.
Dus tijdens het spelen van het spel van het leven kan ‘ik’ mezelf loslaten in de daad van vertrouwen en in de daad van liefde en als je dat niet lukt kun je net zo goed meteen eruit stappen – want het spel van het leven kun je op geen enkele andere basis spelen.
Het alsmaar alert zijn en op je hoede dat je niet doodgaat… dat ís dood
Iedere poging om het wel op een andere manier te doen en de hele boel raakt in de knoop, wordt onhoudbaar. Als we dan het ultieme wapen krijgen gewoon omdat we die ultieme veiligheid willen hebben en onze onzichtbare vijanden kunnen verslaan dan zal dat gelijk staan aan zelfmoord. Omdat leven niet bestaat uit het vermijden van de dood. Het vermijden van de dood dat is de dood. Het voortdurend uitstellen van de dreiging van de dood, de constante waakzaamheid, het alsmaar alert en op je hoede zijn dat je niet doodgaat – dat ís dood.
Als je bang bent om dood te gaan dan zal je ook bang zijn om lief te hebben. Dit gaat ten koste van de liefde in de wereld
“Wanneer de geest denkt aan de dood dan kijkt het naar niets en noemt het dan iets, om maar niet te hoeven ervaren wat het – de geest- in wezen is. Totdat je inziet dat dood gelijk is aan leven zul je alsmaar blijven proberen om te controleren wat er gebeurt en dat zal altijd pijn doen. Zonder een verhaal dat zich verzet tegen de werkelijkheid is er geen verdriet.”
“Wanneer je verliefd wordt ga je dood. Liefde is dood – dood in al haar zuiverheid. En alleen degenen die vacant zijn om te sterven zijn vacant om lief te hebben. Als je bang bent om dood te gaan dan zal je ook bang zijn om lief te hebben. Dit gaat ten koste van de liefde in de wereld.
Het gene dat wij leven noemen is, in het diepste wezen: bereidheid om te sterven. Telkens overspringen van zijn naar niet-zijn. Zo lang je dat blijft doen, gaat het leven door. Dus zolang je de dobbelstenen gooit en niet weet hoe ze terecht komen, welke kant ze op vallen, gaat het spel van het leven door. Zolang je de gok waagt.
Going to pieces without falling apart boek dr. Mark Epstein
Gedachten zonder denker boek Mark Epstein
“They’re gonna put me in the movies, They’re gonna make a big star out of me, I’ll play the part and I won’t need rehearsing and all I have to do is act naturally”