Studio JP, Wijk aan Zee
De klankschaalconcerten worden aangekondigd met een artikel met praktische / filosofische inzichten. De artikelen van voorbije aankondigingen vind je hier.
Zou er een andere een manier van leven zijn dan dit? Is er een ideale manier van leven mogelijk? Jazeker! Eigenlijk weten we ook wel dat die bestaat maar we plaatsen het meestal met een ‘Roadmap’ weg naar de toekomst of we verwijzen deze naar het verleden. Het kan zijn dat je een ideale manier van leven kent als als herinnering, als verlangen, als vermoeden of als een soort van heimwee. Het gevoel dat er ooit een Gouden Tijd is geweest of dat deze nog zou kunnen komen.
Is met gif en geweld strijden de enige manier om met de wereld om te gaan? Is er echt geen alternatief? En zou het kunnen dat wij toch de geest zijn, de ziel die we zo effectief hadden weggeredeneerd? Er is nieuw wetenschappelijk inzicht betreffende de aard van de werkelijkheid. Het is misschien eventjes schrikken: je binnen- en je buitenwereld zijn hoewel ze verschillen één geheel ze staan niet los van elkaar. Wanneer dit wetenschappelijk en organisch zo blijkt te zijn, dan zijn het niet telkens weer anderen die moeten veranderen, dan kun je jezelf als het ware verantwoordelijk gaan voelen. Voor alles.
Alleen dingen die we met woorden, getallen of beelden kunnen noteren en vastleggen vinden wij er toe doen. De rest doen we af als irrelevant of als ‘niets’ met als gevolg dat wij maar een heel klein beetje van alles wat er bij onze zintuigen binnenkomt aandacht geven. Zo komt het dat wij het idee hebben dat we vanaf onze opperhuid afgescheiden zijn, losstaan van de rest van de wereld.
In tegenstelling tot snaar- en blaasinstrumenten geven gongs een disharmonisch klankspectrum. Net als bij bellen zijn de boventonen op de grondtoon niet harmonisch geordend. De gong is een rondte waar disharmonieuze klanken -dat zijn geluiden die niet met elkaar in (overeen)stemming zijn- tot expressie kunnen komen, op elkaar inwerken, samenklinken als geheel. De gong wordt ook wel ‘de klank van alles’ genoemd.
Net als in de gong komen ook in de dagelijkse realiteit tegenstrijdige geluiden altijd gelijktijdig op. Expliciet zijn ze verschillend impliciet zijn ze hetzelfde. Het hele spel dat het universum speelt is om te vergeten dat het zo is.
Lees verder“Geen mens is een eiland. We zijn op miljoenen manieren met elkaar verbonden. En als ons hart niet vol liefde is voor het geheel wordt ons leven in dezelfde mate beperkt.” (BSR)
Sinds de ontdekking van Epigenetica zo’n 15 jaar terug is duidelijk geworden dat onze genen direct reageren op gevoelens, activiteiten en uitwisselingen die wij hebben met onze omgeving: de voeding die je neemt, je sociale contacten, de sfeer thuis, op het werk, op school, hoe je beweegt, hoe je slaapt, de lucht die je ademt. Al deze dingen bepalen of bepaalde genen actief worden of niet. Dit noemt men gen-expressie.
Celbioloog/onderzoeker dr. Bruce Lipton onderzocht celmembranen volgens de principes van de kwantumfysica en kwam tot de ongelofelijke ontdekking dat genen worden in-en uitgeschakeld door externe factoren. Lipton’s ontdekkingen worden beschouwd als een van de grote doorbraken in de nieuwe wetenschap.
Kan men zich oefenen in aandacht? Kan men zich oefenen in een bewustzijn dat geen grenzen heeft, geen middelpunt of een ‘ik’? Het lijkt een contradictio in terminis Toch blijken alle culturen, godsdienstig van aard of niet, deze vraag bevestigend te beantwoorden. Op de meest verschillende manieren blijken mensen ‘oefeningen-in-aandacht’ te doen. In onze cultuur spreekt men dan meestal van meditatie-oefeningen.
Voor sommigen is echter alleen dit woord al voldoende om zulke ‘oefeningen’ met argwaan te bekijken. Men vermoedt zweverige praktijken van een ‘new- age spiritualiteit’ of ritualistische praktijken van een ‘old-age-geloof’.
Het is van belang er op te wijzen dat spirituele wijsheid een universeel menselijke aangelegenheid is. Ditzelfde geldt nu voor meditatie. Deze onttrekt zich wezenlijk aan welke kerkelijke inkapseling of inkleuring dan ook.
Wanneer ‘elkaar ruimte geven´ niets anders betekent als: afstand houden op een plat vlak een stoep of een vloer dan is dat oppervlakkig, ‘plat’, incompleet. Daar ontbreekt de verticale dimensie. Ruimte is lengte, hoogte, breedte en diepte. En mensen zijn diep, heel diep. De ruimte tussen mensen wordt door Hannah Arendt – een van de belangrijkste politiek denkers van de afgelopen eeuw- de wereld genoemd. Een ruimte die het mogelijk maakt dat individuen elkaar ontmoeten en in gesprek gaan.
De ruimte maakt kleur mogelijk, mensen kunnen er ook van mening verschillen. Tegelijkertijd is de ruimte een beproefde manier om de verschillen niet uit de hand te laten lopen.
Van tijd tot tijd zien we op de wereld mensen voor de dag komen die net zo natuurlijk en vanzelfsprekend liefde uitstralen als de zon warmte afgeeft. Deze mensen beschikken doorgaans over een grote creatieve kracht waar iedereen jaloers op is en eigenlijk zijn onze beschavingen en religies pogingen om diezelfde kracht te ontwikkelen bij gewone mensen. Helaas gaat dat vaak zo dat het erop lijkt dat men de probeert de staart te leren om de hond te laten kwispelen. Meestal komt het neer op het imiteren van uiterlijk gedrag.
“Heb uw naaste lief als uzelf”
“Wees vriendelijk en sociaal”
“Beloof je eeuwige trouw totdat de dood jullie zal scheiden, beloof je dat je hem zult liefhebben, overeenkomstig het heilig Evangelie, wat is hierop uw antwoord?”
“Doe het voor een ander”
“Alleen samen…”
Het moderne leven doet een voortdurend beroep op ons om niet in overeenstemming te leven met wie wij zijn. We zijn met onze aandacht buiten onszelf, dáár. Omdat we geloven- vaak onbewust- dat dingen en mensen daarbuiten ons geluk of ongeluk bepalen. De geestelijke richtlijnen het spirituele kompas dat wij volgen kan ons soms ver doen afdwalen van ons innerlijk thuis. Het is gemakkelijk om afhankelijk (verslaafd) te raken aan mentale methodes en externe aansturing. We zijn zo druk bezig met hoe we moeten zijn en wat we moeten doen en waar we straks heen gaan dat we vaak compleet vergeten om te zijn.
‘Onvermijdelijk’ geworden alcoholgebruik, voortdurend met je aandacht online zijn, zucht naar de allerzoetste /zoutste producten, gewend zijn aan lawaai, afkeer van- of angst voor stilte, neiging tot dwingen, afgenomen vermogen zichzelf en/of ander te kunnen horen, zouden gezien kunnen worden als uitingen van toegenomen ongevoeligheid.
De mens kan veel leren van kinderen. Eens was jij een kind en je weet wat dat betekent. Maar je bent het vergeten. Je kunt weer als een kind naar de wereld gaan kijken. Vanuit de gevoelsdimensie. Iedere dag en overal zijn er mogelijkheden om dat even te doen.
Waarom houdt de geest zichzelf voor de gek en kijkt hij niet naar de feiten zoals ze zijn? Waarom versluiert en ontvlucht hij ze? – dit alles betekent dat hij in de greep van de illusie verkeert. De feiten – welke feiten dan ook – zijn het actieve heden. (J. krishnamurti)
In Amerika wordt hier al jarenlang uitgebreid wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. De Universiteit van Virginia afdeling Perceptuele Studies onderzoekt onder meer kinderen die gedetailleerde herinneringen hebben aan eerdere levens; de aard van bewustzijn en de relatie tussen geest en lichaam , neuro imaging studies van psi gebeurtenissen en personen die zeggen dat zij Bijna Dood Ervaringen hebben (BDE) .
© 2021 Badgastenkerkje
Thema gemaakt door Anders Noren — Boven ↑
