Categorie: Artikelen (Pagina 1 van 5)

Mensen hebben het geprobeerd met religie en dat was niet zo’n succes. We hebben het geprobeerd met politiek, dus proberen we het nu met wetenschap. We geven wetenschap die gelegenheid want wetenschap heeft in driehonderd jaar tijd meer vooruitgang geboekt dan de mensheid in haar complete geschiedenis van honderdduizenden jaren daarvoor.

Hallo hee, kun jij het je nog herinneren? Dat je met wetenschap niet één maar twee kanten uit kunt? Ofwel word je bevangen door de illusie van zekerheid en van superieure kennis ofwel volg je de wetenschap op dat andere wetenschappelijke spoor, het spoor dat eigenlijk de authentieke geest van wetenschap is en je ziet dan hoe wetenschap met steeds grotere zekerheid toont dat de realiteit fundamenteel onzeker is. En dat het menselijk verstand ultiem altijd tekort schiet om de fenomenen die zich aandienen te begrijpen en te verklaren.

Lees verder

Is met gif en geweld strijden de enige manier om met de wereld om te gaan? Is er echt geen alternatief? En zou het kunnen dat wij toch de geest zijn, de ziel die we zo effectief hadden weggeredeneerd? Er is nieuw wetenschappelijk inzicht betreffende de aard van de werkelijkheid. Het is misschien eventjes schrikken: je binnen- en je buitenwereld zijn hoewel ze verschillen één geheel ze staan niet los van elkaar. Wanneer dit wetenschappelijk en organisch zo blijkt te zijn, dan zijn het niet telkens weer anderen die moeten veranderen, dan kun je jezelf als het ware verantwoordelijk gaan voelen. Voor alles. Toegewijd. Aan alles.

Alleen dingen die we met woorden, getallen of beelden kunnen noteren en vastleggen vinden wij er toe doen. De rest doen we af als irrelevant of als ‘niets’ met als gevolg dat wij maar een heel klein beetje van alles wat er bij onze zintuigen binnenkomt aandacht geven. Zo komt het dat wij het idee hebben dat we vanaf onze opperhuid afgescheiden zijn, losstaan van de rest van de wereld.

Wetenschap kijkt naar buiten, spiritualiteit kijkt naar binnen

Zou er een andere een manier van leven zijn dan dit? Is er een ideale manier van leven mogelijk? Jazeker! Eigenlijk weten we ook wel dat die bestaat maar we plaatsen het meestal met een ‘Roadmap’ weg naar de toekomst of we verwijzen deze naar het verleden. Het kan zijn dat je een ideale manier van leven kent als als herinnering, als verlangen, als vermoeden of als een soort van heimwee. Het gevoel dat er ooit een Gouden Tijd is geweest of dat deze nog zou kunnen komen.

Lees verder

In tegenstelling tot snaar- en blaasinstrumenten geven gongs een disharmonisch klankspectrum. Net als bij bellen zijn de boventonen op de grondtoon niet harmonisch geordend. De gong is een rondte waar  disharmonieuze klanken -dat zijn geluiden die niet met elkaar in (overeen)stemming zijn- tot expressie kunnen komen, op elkaar inwerken, samenklinken als geheel. De gong wordt ook wel ‘de klank van alles’ genoemd.

Net als in de gong komen ook in de dagelijkse realiteit tegenstrijdige geluiden altijd gelijktijdig op. Expliciet zijn ze verschillend impliciet zijn ze hetzelfde. Het hele spel dat het universum speelt is om te vergeten dat het zo is.

“Geen mens is een eiland. We zijn op miljoenen manieren met elkaar verbonden. En als ons hart niet vol liefde is voor het geheel wordt ons leven in dezelfde mate beperkt.” (BSR)

Wanneer ‘elkaar ruimte geven´ niets anders betekent als: afstand houden op een plat vlak een stoep of een vloer dan is dat oppervlakkig, ‘plat’, incompleet. Daar ontbreekt de verticale dimensie. Ruimte is lengte, hoogte, breedte en diepte. En mensen zijn diep, heel diep. De ruimte tussen mensen wordt door Hannah Arendt – een van de belangrijkste politiek denkers van de afgelopen eeuw- de wereld genoemd. Een ruimte die het mogelijk maakt dat individuen elkaar ontmoeten en in gesprek gaan.

De ruimte maakt kleur mogelijk, mensen kunnen er ook van mening verschillen. Tegelijkertijd is de ruimte een beproefde manier om de verschillen niet uit de hand te laten lopen.

Lees verder

Van tijd tot tijd zien we op de wereld mensen voor de dag komen die net zo natuurlijk en vanzelfsprekend liefde uitstralen als de zon warmte afgeeft. Deze mensen beschikken doorgaans over een grote creatieve kracht waar iedereen jaloers op is en eigenlijk zijn onze beschavingen en religies pogingen om diezelfde kracht te ontwikkelen bij gewone mensen. Helaas gaat dat vaak zo dat het erop lijkt dat men de probeert de staart te leren om de hond te laten kwispelen. Meestal komt het neer op het imiteren van uiterlijk gedrag.

“Heb uw naaste lief als uzelf”

“Wees vriendelijk en sociaal”

“Beloof je eeuwige trouw totdat de dood jullie zal scheiden, beloof je dat je hem zult liefhebben, overeenkomstig het heilig Evangelie, wat is hierop uw antwoord?”

“Doe het voor een ander”

“Alleen samen…”

Dit ding kun je niet imiteren

Het moderne leven doet een voortdurend beroep op ons om niet in overeenstemming te leven met wie wij zijn. We zijn met onze aandacht buiten onszelf, dáár. Omdat we geloven- vaak onbewust- dat dingen en mensen daarbuiten ons geluk of ongeluk bepalen. De geestelijke richtlijnen het spirituele kompas dat wij volgen kan ons soms ver doen afdwalen van ons innerlijk thuis. Het is gemakkelijk om afhankelijk (verslaafd) te raken aan mentale methodes en externe aansturing. We zijn zo druk bezig met hoe we moeten zijn en wat we moeten doen en waar we straks heen gaan dat we vaak compleet vergeten om te zijn.

Lees verder