Mensen in volwassen beschavingen zoals de Hopi-indianen (in Arizona nabij de Grand Canyon) die zien vaak heel helder hoe ónze beschaving in elkaar zit. Zo is er dit in Amerika vrij bekende verhaal over een antropoloog die bij een wijze oude Hopi-indiaan kwam om de liederen van zijn volk te bestuderen en er geluidsopnames van te maken..
De oude man nam hem mee naar een hoek van het bergplateau en zong daar een lied. De ‘antro’ nam het lied op en maakte aantekeningen. Daarna vroeg hij waar het lied over ging.
Zingen
De oude man zei: “Nou, dat ging over wanneer de regengeesten naar beneden komen in de bergen en de donderkoppen zich verzamelen rond de bergtoppen bij San Francisco en dan gaan wij zingen en dan trekken die wolken over de woestijn en dan gaat het regenen op onze moestuinen zodat we voedsel hebben voor onze kinderen”. Daarna zong de man een ander lied voor hem en de antro vroeg: “En waar ging dat lied over?”
Over een rivier, over regen, over water
De oude man antwoordde: “Dat lied ging over mijn vrouw, wanneer ze naar de heilige bron gaat om water te halen om eten voor ons klaar te maken en de geneesmiddelen te bereiden, want zonder die heilige bron zouden we het niet lang volhouden”. En zo ging het de hele middag door. Iedere keer als de oude man een lied gezongen had vroeg de antro: “En waar ging dit lied over?” En dan legde de oude man het uit – over een rivier, over regen, over water.
Zingen jullie nooit ‘ns ergens anders over?
Op het laatst kreeg de antropoloog er een beetje genoeg van, hij zei: “zingen jullie nooit ergens anders over dan over water? ” En de oude man zei: “Nee, we hebben er duizenden jaren over gedaan om te leren hoe we in dit gebied in leven kunnen blijven. Omdat we het water zo hard nodig hebben, onze gezinnen en onze mensen, onze stammen, gaan de meeste van onze liederen over water, over onze grootste behoefte.
“En weet je”, vervolgde de oude indiaanse man, “ik luister veel naar populaire Amerikaanse muziek, volgens mij gaat het bijna altijd over liefde. Waarom zou dat zo zijn? Is dat omdat jullie daar niet zoveel van hebben?
Isn’t this a lovely day ( to be caught in the rain)
Liedje geschreven door Irving Berlin in 1935, gezongen en gedanst door Fred Astaire en Ginger Rogers.
The Water Song door Alex Turtle en Chenoa Egawa
gezongen in de Diné taal, draagt de boodschap van de zegening van de geest van het water door zoals de Hopi’s het zien mannelijke regenbuien en vrouwelijke regenbuien. Een voortrazende storm met striemende regen wordt beschouwd als mannelijk en een rustig, vriendelijk langzaam voortbewegende bui als vrouwelijk.