De meeste mensen weten van het woord investeren, of ergens geld insteken en geld uitlenen ongeveer wel dat dat inhoudt: ergens meer uit willen halen dan je er in stopt. Heb je ooit iemand gezien die bezig is met garant te staan?
Niks! Alles!
Een tijd terug had ik in de vloer van het kerkje met een spiegel een ‘bodemloze put’ gecreëerd. Erbij was een bordje met de vraag: wat houd je over als je alles eruit haalt wat er in zit? Gewoon omdat ik daar benieuwd naar was. Het interessante was dat naast de vele mensen die zeiden: niks! er af een toe ook eentje was die riep: alles! Later drong het tot me door dat de antwoorden allebei juist kunnen zijn.
x JP
God weet wat..
Dus de basis van welke samenleving dan ook – en overigens ook de basis voor ieder spel- is de daad van vertrouwen. Dat ik er op gok, ik wed mijn leven op deze scene. En dat is in de grond niet alleen de mentaliteit van vertrouwen maar het is de mentaliteit van liefde. Liefde is zelfredzaam. Wanneer je verliefd wordt op iemand en daar een relatie mee aangaat dan heb je jezelf overgeleverd aan god weet wat! Want liefde is directe controle loslaten.
En je zou kunnen zeggen dat het Goede (of God) de wereld creëert door telkens te verdwijnen, zichzelf weg te geven. De Hindoe wereld zal dit ook kunnen beamen, omdat jij, als Goddelijk wezen jezelf voortdurend weggeeft aan jezelf en je daarbij verloren kunt voelen; hoe ben ik in deze wereld verzeild geraakt? Nou, op een voor mezelf onbewuste manier heb ik de gok genomen om deze persoon te zijn. Dus dit weggeven van jezelf is wat de Goddelijke Liefde wordt genoemd.
Dus tijdens het spelen van het spel van het leven kan ‘ik’ mezelf loslaten in de daad van vertrouwen en in de daad van liefde en als je dat niet lukt kun je net zo goed meteen eruit stappen – want het spel van het leven kun je op geen enkele andere basis spelen.