Nooit zul je dieren zien die ten strijde trekken. Natuurlijk vechten ze wel eens, maar dat zijn individuele gevechten, geen wereldoorlogen waar alle kraaien uit het Oosten gaan vechten met de kraaien van het Westen, of alle honden van Indië met de honden van Pakistan strijden. Zo is het niet. Honden zijn niet zo stom en ook kraaien niet.
Waarom houdt men zoveel binnen en wordt men opgefokt en ziek? Omdat de maatschappij je voorhoudt dat je je moet gedragen, beheersen, niet dat je moet veranderen, transformeren en de weg van transformatie is een totaal andere. Om te beginnen is het absoluut niet de weg van beheersing en onderdrukking, maar precies het tegenovergestelde.
De Dierentuin van Oebele – Willem Nijholt
En wat ben jij aan het doen?
Ja soms vechten dieren met elkaar, en daar is niets verkeerds mee. Als hun vrijheid wordt aangetast vechten ze, maar hun strijd is individueel. Het is geen wereldoorlog.
En wat ben jij aan het doen? Jij onderdrukt de mensheid en ontneemt individuen hun vrijheid om zo nu en dan boos te zijn – wat heel natuurlijk is. En het absolute eindresultaat daarvan is dat iedereen vanuit dit opgelegde fatsoen voortdurend zijn boosheid onderdrukt, en dan zit op een dag iedereen zo vol gif dat dat in een oorlog uitbarst.
Wie is er verantwoordelijk voor al die oorlogen?
Iedere zoveel jaar hebben we een wereldoorlog nodig. En wie is er verantwoordelijk voor al die oorlogen? Dat zijn de zogenaamde moraalridders, de zedepredikers, de fatsoensrakkers, de brave Hendriken, de mensen die je nooit hebben toegestaan natuurlijk te zijn.
Wat je weggooit en afwijst wordt steeds meer een deel van jouw onbewuste
Door de verdringing wordt het denken gespleten. Het deel dat je accepteert wordt het bewuste en het deel dat je niet accepteert wordt het onbewuste. Die tweedeling is niet natuurlijk, die deling ontstaat door verdringing. En in je onbewuste gooi je alle vuilnis weg die de maatschappij ontkent- maar hou voor ogen dat wat je daar ook weggooit steeds meer een deel van je wordt: het gaat in je handen zitten, in je botten, in je bloed, in je hartslag.
Want die ander is net zo stom als jij
Maar het is niet nodig je op iemand af te reageren, want die iemand is volledig triviaal. Volgende keer dat je kwaad bent ren dan zeven keer het blokje om, ga dan onder een boom zitten en kijk waar die woede gebleven is. Je hebt hem niet onderdrukt, je hebt hem niet in toom gehouden, je hebt hem niet op iemand anders gedumpt. Want als je hem op iemand anders dumpt creëer je een kettingreactie, want die ander is net zo verdrongen, net zo onbewust, net zo stom als jij.
Dingen doen
Met verlies van ons wezen hebben we geleerd hoe we de dingen moeten doen, zodat we dat beter kunnen dan wie ook – beter dan welke beschaving die op aarde heeft bestaan kunnen wij dingen doen. Maar als het om liefde gaat verrijst er een probleem, omdat liefde niet ‘gedaan’ kan worden. Meditatie bijvoorbeeld, wij zijn er niet meer toe in staat omdat je meditatie niet kunt ‘doen’. Of spel, spelen, we zijn er niet meer toe in staat omdat je ‘spelen’ niet kunt doen. Of vreugde, blijheid: wij zijn er niet meer toe in staat omdat ze niet gedaan kunnen worden. Het zijn geen handelingen je kunt ze niet naar je hand zetten.
Het geheim van liefde
Integendeel je moet jezelf laten gaan. Dan kan vreugde zich aan je voltrekken, dan komt blijheid in je op, dan dringt liefde bij je binnen, dan neemt liefde bezit van je. Het geheim van liefde, het geheim van gebed, het geheim van alles wat je vervulling kan brengen, is overgave. – het vermogen om je zelf over te geven. Het probleem rond liefde is er omdat dat vermogen ontbreek_.