“Het lijkt net alsof ik de eigenaar van dit bos ben omdat ik er zo in loop vanuit mijn huis. Maar ik ben de eigenaar niet en ik heb ook de zorgen niet, ik heb alleen maar de lusten ervan. Dat is toch wel het mooiste dat je… want bezit geeft natuurlijk heel veel zorgen”.
Maar jij bezit nogal wat, drie aan elkaar gebouwde boerderijen waar alle pannetjes van scheef liggen.
Pseudo-eigendom, misschien wel het mooiste in het leven
“Precies ja en dat geeft dus de zorgen maar ik kan ook het bos inlopen waarvan lijkt dat het van mij is, dus pseudo- eigendom, dat is misschien wel het allermooiste in het leven. Hè, dat is een begrip dat ik nu munt; pseudo-eigendom, het is niet van jou maar het lijkt alsof het van jou is”.
Dat kunnen de meeste mensen wél
Ik tik dus zó langzaam en zó amateuristisch dat ik ook niet mezelf voorbij kan rennen. Ik kan nooit sneller tikken dan mijn hersens gaan, dat kunnen de meeste mensen wél.
Het zijn geen bij-dingen voor mij
Ik heb ook geen geduld en geen ambitie en geen zitvlees. Ik moet altijd na een half uurtje of een uurtje moet ik weer naar buiten. Om te hakken en te zagen, te schilderen en schoon te maken, het pad te harken, het gras te maaien en de kippen te voeren. Al die dingen moet ik doen, dat zijn geen bij-dingen voor mij, het is niet dezelfde vulling van mijn dagen als dat schrijven. Ik ben ook nergens trots op of zo, dat ik het anders doe. Iedereen heeft zo zijn eigen dingen.
Dat geeft dus aan hoezeer de zaken on-planbaar zijn en komen zoals ze zelf willen.
Ik vermoed dat ik het type schrijver ben dat op een onbewoond eiland ook nog zou schrijven.
Echte outsiders, daar bedoel ik mee: die het niet van zichzelf weten.
Heel vaak zijn fouten goed”.
Volledige docu Een Handige Dromer