Liedje in 1964 geschreven door Wes Farell en Bert Berns, in 2022 gezongen en gespeeld door JP van der Meij & vrienden. JP: Zang, drums, gitaar, farfisa orgel, sax, Wout Folmer: bas, zang: Karen Kal, Kitty Rumping, Saskia Dommisse, Ad van Schie en Ronald van Tunen. Productie en geluidsopname: Badgastenkerkje Wijk aan Zee.
Lees verderMaand: februari 2022 (Pagina 2 van 2)
Eenzaamheid – Alleen zijn
Tijdens een wandelvakantie waarin ik vanuit Wijk aan Zee via Amsterdam, het Gooi, de Veluwe naar Groningen ben gewandeld liep ik ongeveer op dag 5, na mijn ontbijt bij een B&B, de stad Zwolle in. Op dat moment kende ik twee mensen die in Zwolle woonden en precies één van die twee zag vanuit haar auto mij lopen bij een rotonde in het centrum. Zij claxoneerde, parkeerde en inviteerde mij haar atelier te bekijken wat we toen ook deden. Tevens werd ik uitgenodigd wat liedjes te komen spelen op een avond die zij organiseerde in een ruimte op het perron van N.S. station Zwolle. Die avond met diverse mensen van Windesheim, een filosoof, een dominee, een dichter en meer muzikanten had als titel: ‘het paradoxale verlangen naar binding’. Dit herinnerde ik me nadat ik vanochtend de hierna volgende overweging las die gaat over hetzelfde thema. JP
Iemand binden of zelf gebonden zijn wordt beschouwd als een vorm van liefde
Iemand anders binden of zelf gebonden zijn wordt beschouwd als een vorm van liefde. Die drang om een ander of een stuk eigendom te bezitten wordt niet alleen ingegeven door omstandigheden, maar ontspringt aan een veel dieper gelegen bron. Ze komt uit de diepten van de eenzaamheid. Ieder probeert de eenzaamheid op een andere manier op te vullen; georganiseerde godsdienst, georganiseerde misdaad, de wereld redden, een of andere vorm van activiteit, snoep, games, nóg harder werken, alcohol, enzovoort. Het zijn allemaal vormen van ontvluchting, de eenzaamheid blijft.