WIJK AAN ZEE – Op ZONDAG 9 februari om 12:00 uur is er een handpanconcert in het Badgastenkerkje. Naast de handpan zullen ook chimes, rainstick en klankschalen klinken.
Reserveren handpanconcert 9 februari

Inloop vanaf 11:30, er is verse thee, het concert duurt ongeveer een uur. Een financiële bijdrage naar draagkracht is welkom voor de instandhouding.  

In de nieuwste medische wetenschap wordt mediteren toegepast als een methode om toegang te krijgen tot de ‘hardware’ van onze geest; het onderbewuste programmeringssysteem waar ons gevoel en gedrag uit voortkomen…

Net zoals hypnose is meditatie een manier om in diepere lagen van bewustzijn te komen, voorbij het kritische analyserende denken.

In meditatie bewegen we niet alleen maar van de bewuste geest naar de onderbewuste geest, maar tegelijk ook van egoïstisch naar ego-loos, van op een bepaalde plek zijn naar op een niet-bepaalde plek zijn, van het in een bepaald moment zijn naar het in een niet-bepaald moment zijn, van materialistisch zijn naar im-materialistisch zijn, van het geloven dat onze ‘buitenwereld’ de realiteit is en de realiteit definiëren met onze zintuigen naar het geloven dat de binnenwereld realiteit is en dat wanneer we daar zijn aangekomen we binnentreden in “on-zin”(tuigelijkheid) oftewel: de wereld van gedachten voorbij het zintuigelijke.

‘De Indiase wijsbegeerte beschouwt het tijdloze bestaansdomein als reëler dan de manifeste wereld begrensd door tijd en ruimte, en zegt dat bewuste wezens tot taak hebben dit tijdloze domein te ontdekken en alle boeien aan het ruimtetijd-universum te slaken. Zij verzekert ons dat onze fundamentele natuur- ondanks onze dagelijkse ervaringen, de noodzaak van overleven en angst voor de dood – onafhankelijk is van leven en dood. Zolang wij echter geobsedeerd blijven door de altijd aanwezige dualiteiten van het dagelijkse leven kunnen we deze waarheid niet beseffen. Dit cruciale inzicht dient zich aan als we bij machte zijn om ons – hoe moeilijk deze taak ook mag zijn – van deze dagelijkse zorgen los te maken.’ ( Prof. Fred Alan Wolf, fysicus U.S.A.)

De belangrijkste functie van het ego is: bescherming van het zelf. Bijvoorbeeld wanneer er in de duinen een stel Schotse Hooglanders rennend op je afkomt dan zorgt je ego dat je heel snel opzij springt of in een boom klimt. Maar wanneer ons ego uit evenwicht is door een overdaad aan stresshormonen dan kan onze analytische geest oververhit raken.

Dit gedeelte van de geest werkt dan niet meer vóór  maar tegen ons. We gaan dan over-analyseren. Kunnen overbezorgd raken. In de knoop met ons zelf. Onophoudelijk piekeren. Het ego kan dan heel egoïstisch en fanatiek worden om maar te zorgen dat wij voorop staan.  Zoals een gestresste automobilist in de file voorkruipt en niet ritst maar snijdt.

Klankschaal in Wijk aan Zee

Het ego probeert geforceerd en dwangmatig controle te hebben. Het ego berekent wat het doen moet om wat het wil af te dwingen. Het ego houdt vast en hecht aan het bekende en het laat niet los. Dus het koestert wrok, voelt pijn en lijdt of het is niet in staat om van het eigen slachtofferschap af te komen. Het ego kan door overdaad aan controle de controle verliezen.

Oplossing zoeken op de juiste plek

Het ego zal altijd onbekende situaties vermijden en die als potentieel onveilig bestempelen, want voor het ego is het onbekende niet te vertrouwen. Het ego is voortdurend in de herhaling. En het ego zal alles doen om weer een dosis van bekende, vertrouwde, verslavende emoties te verkrijgen. Het wil wat het wil. Het ego kan strijden, manipuleren, sluw zijn en misleiden om zijn zin te krijgen en om zichzelf te beschermen.

Dus hoe stressvoller jouw omstandigheden zijn des te meer beweeg je je bewustzijn verder weg van het besturingssysteem van je onderbewuste geest; de plek waar verandering kan plaatsvinden. Zolang je gehaast, druk druk, gespannen bent dan blijf je onder het strenge bewind van de vecht-of-vlucht stand waarbij je adrenaline niveau verhoogd is net als bij een dier in het wild dat zich bedreigd voelt.

Al je aandacht gaat dan uit naar het in veiligheid stellen van  je lichaam, het zoeken naar vluchtroutes (uit-vluchten) om hier weg te komen, het sterk in de gaten houden van de klok  (hoeveel tijd je nog hebt om je zo snel mogelijk in veiligheid te brengen). Je zoomt diep in op problemen, kan obsessief worden over je uiterlijk, de neiging hebben om te zwelgen in je pijn (geestelijk/lichamelijk). Je denkt er steeds aan hoe weinig tijd je eigenlijk maar hebt om te doen wat je allemaal nog moet doen en je haast je om dingen gedaan te krijgen.

Klinkt dat bekend?

Je analyseert en beoordeelt je leven vanuit de zekerheden uit je emotionele verleden, ook wanneer de antwoorden op je problemen daar helemaal niet te vinden zijn. Omdat je een oplossing voor je problemen zoekt in het bekende verleden pieker je steeds meer binnen een beperkt, vertrouwd gedachtenpatroon en ben je niet in staat om ‘out of the box’ te denken.

Gevangen zitten in beperkende, vaste patronen wordt neuro-rigiditeit genoemd. Open staan voor nieuwe ontdekkingen en ontplooiing: neuro-plasticiteit.

Ontspannen zijn en vertrouwen hebben is een veel gunstiger uitgangspunt om op nieuwe ideeën te komen, nieuwe kansen te onderzoeken, nieuwe mogelijkheden te accepteren. En vergis je niet: ook op (heel) hoge leeftijd is dit nog mogelijk.

Stress helpt je niet om te kunnen vertrouwen. Integendeel, stress is er om je te beschermen. En dat doe je door wat je wel weet te vergelijken met wat je niet weet en zo te bepalen wat de beste ‘overlevingskans’ biedt. Wat spanning, drukte, angst, onrust en stress doen is je blik vernauwen. Op sommige momenten kan dat heel belangrijk zijn. Maar het mag duidelijk zijn dat dagen, weken, maanden doorgaan in die stand zorgt voor stagnatie en uiteindelijk voor achteruitgang.

De moderne wetenschap levert nu bio-chemische- , psychologische, quantum-fysische en neurologische inzichten hieromtrent  die opmerkelijk overeenkomen met de inzichten van grote filosofen uit vroeger tijden. Een van de bekendste boeken bijvoorbeeld van J. Krishnamurti heet: Laat het verleden los.

Van overleven naar creëren

In meditatie beweeg je je bewustzijn van je denkende, analyserende brein naar je limbisch brein. Anders gezegd: je zet van tijd tot tijd je neo-cortex en al zijn neurologische activiteiten -waaronder analytisch denken, vooruitdenken, voorspellend denken, rationaliseren, redeneren- op een laag pitje.

Denken dat het moeilijk is, dat je niet goed genoeg bent, dat je te weinig ervaring hebt of dat je te veel ervaring hebt om te mediteren zijn drempels die je (ego) opwerpt, maar in de praktijk blijkt dat ‘gewone’ mensen, niet gestudeerde- ongeoefende mensen, onervaren mensen, jong ofoud prima in staat zijn om te mediteren. Niet zelden direct bij de eerste keer.

Meditatie brengt ons van overleven naar creëren, van afgescheiden zijn naar verbondenheid, van onbalans naar evenwichtigheid, van noodtoe-stand naar groei-en-herstel-stand en van beperkende emoties van angst, boosheid en frustratie naar de ontplooiende emoties van vreugde, vrijheid en liefde. In feite bewegen wij in meditatie van vastklampen aan het bekende naar het omarmen van het onbekende.