WIJK AAN ZEE – Op vrijdag 11 oktober om 20:30 is er een klankschalenconcert in het Badgastenkerkje. In stilte luisteren naar de schalen is een eenvoudige en aangename manier om te ontspannen. Een manier om verbinding te ervaren met dat ‘wat is’: de natuur, het leven, het ‘zelf’ van het universum, god, de tao, jezelf, de realiteit of hoe je het ook noemen wilt.
Inloop vanaf 20:00, duur: ongeveer een uur, toegang vrij, met een vrijwillige bijdrage na afloop draag je bij aan de instandhouding.

Voelen, verbinden, accepteren, thuiskomen, worden wat je bent

De mens is net zo gebonden aan de natuur als een boom. Hij heeft weliswaar twee benen waarmee hij vrij kan voortbewegen en niet met wortels in de bodem vastzit, toch is hij in geen geval een opzichzelfstaande, zelf bewegende, zelfstandige eenheid. Voor zijn leven is hij volledig afhankelijk van de factoren waarvan ook bomen, wormen en vliegen afhankelijk zijn.

De scheiding tussen de beschaafde mens en de natuur is een schijnbare scheiding en het lijkt er op dat dit verschijnsel deel uitmaakt van een natuurlijk evolutieplan, iets waar we instinctief naartoe zijn gegroeid zoals de rups uitgroeit tot een pop. Hoewel de terugreis in bewustzijn plaatsvindt, komt hij niet tot stand door bewustzijn, niet door de inspanningen van het zelfbewuste ego.

Dit gedeelte van de reis is ook weer net zo natuurlijk als de ontwikkeling van een pop tot een vlinder, en elke poging om deze groei zelfzuchtig te forceren kun je vergelijken met het openmaken van de pop met een pincet. Dit houdt enkel de kritieke tegenstelling in stand tussen onszelf en het leven.

We komen hier het bekende gezegde tegen dat wie zoekt naar geluk, het niet zal vinden, want die zoekers proberen geluk tot stand te brengen met middelen die het juist verijdelen. De eerste stap terug naar huis is derhalve het inzicht dat we in feite nooit van de natuur afgescheiden zijn geweest, dat ons huidige kritieke conflict met de natuur noodzakelijk is en deel uitmaakt van een natuurlijk verloop, en dat zelfbewustzijn geen ontkenning maar een verwezenlijking van een natuurwet is.

Conflict accepteren

Met andere woorden , we moeten dat conflict accepteren, want net zoals een tand zichzelf niet uit je kaak kan trekken, een oog niet zichzelf kan zien, zo kan het ego zich niet aan dit conflict onttrekken. De tweede stap vloeit op natuurlijke wijze uit de eerste voort: door te accepteren dat het conflict tussen zichzelf en het leven nu eenmaal bij de aard van het leven hoort, gaat het ego voelen dat het in harmonie is met de ‘duistere’ kant van de natuur.

Want conflict leidt alleen maar tot niet gelukkig zijn zolang we ervan weg willen vluchten, aangezien dat tot meer spanning leidt. Maar wanneer we het conflict accepteren, doen we een paradoxale ontdekking, namelijk dat we door het accepteren van het ego en het conflict waarin het ego verwikkeld is, ook accepteren en verenigd worden met wat achter of voor het ego staat en een zelfbewuste vorm aanneemt: de natuur.

Nieuwe warmte, avontuur en verwondering

De natuur en de mensenwereld zijn nauw verbonden. De mens kan daar niet aan ontsnappen. Wanneer hij de natuur verwoest, dan verwoest hij zichzelf. De vijand is niet de ander maar jij.  In  overeenstemming te leven met de natuur, brengt vanzelfsprekend een heel andere wereld.   Wanneer je in een dergelijke harmonie met de natuur leeft, dan wordt je relatie met andere personen eenvoudig, helder, zonder conflict.  

‘Natuurlijk zijn is heilig zijn’. zegt de Ierse schrijver John O’Donohue
‘Natuurlijk zijn is vertrouwd zijn met je eigen natuur. Wanneer je buiten je zelf bent, altijd iets probeert te (be)grijpen dat verderop is, voorbij jezelf, dan hoor je de roep van je eigen mysterie niet. Dan blijf je blind voor wat hier is. Niets in het universum lijkt zoveel op god als stilte. God is die wildernis waarin iedereen alleen is. Er is een aangeboren rust in ieder aanwezig, het is er al. Wanneer je de integriteit van je eenzaamheid erkent en kunt berusten in haar mysterie, dan zullen je relaties met anderen nieuwe warmte, avontuur en verwondering met zich meebrengen.